Rabaul, Papua NewGuinea

Rabaul, Papoea Nieuw Guinea                 (Temperatuur 31)           1 maart

Vanmorgen om 07.30u aangekomen in Rabaul. Als je buiten staat ruik je het oerwoud. En aan de ingang van de baai staat de Tavurvar vulkaan. Ook deze ruik je bij binnenkomst. Hij spuugt constant rook uit. Apart om te zien. Na het ontbijt zijn we de kant op gegaan. Het was erg warm. Het water loopt in je ogen en van je rug. De mensen zijn blij, dat er weer eens een cruiseboot aanlegt. En zitten met handel langs de kant van de weg. En de kinderen hangen over de schuttingen, om wat te bemachtigen. Als we dit geweten hadden, hadden we wat pennen en schriftjes meegenomen. We hebben wel wat houtsnijwerkjes gekocht. En door het ‘dorp’ gelopen. Over de markt. En daarna heeft Juliska nog geposeerd tussen wat mensen in traditionele kleding. (helaas geen peniskoker kunnen bemachtigen…..)  Om 11.15u waren we weer terug aan boord. We hebben ons eerst maar weer eens gedoucht, want alles wat nat van het zweet. Gelukkig was het niet stoffig. Waarschijnlijk had het onlangs geregend, aan de plassen te zien. Daardoor was het natuurlijk wel erg vochtig. Vandaag blijven we verder maar aan boord. Vanmiddag lekker met een grote pils op het promenade dek gezeten. Het begon flink te waaien. En dan zie je inderdaad flinke stofwolken opstijgen.  Tussen 16.00-17.00u varen we weer uit. En gaan richting Japan. Helaas zoals verwacht hier geen internet. Om 16.30u meldde de kapitein, dat we wegens een medische evacuatie pas om 18.30u uitvaren. Er is iemand met een ambulance naar het vliegveld gebracht, onder begeleiding van de scheepsarts en zuster. Het vliegveld is een uur rijden vanaf de haven. Het vliegtuigje brengt de patiënt naar Darwin in Australië. De dokter en zuster moeten weer een uur terug vanaf het vliegveld naar de haven. Zodoende een later vertrek. De kapitein waarschuwt, om na de schemering niet meer naar buiten te gaan vanwege de muskieten. Toen Juliska dat hoorde was ze al zowat binnen…….. Uiteindelijk vertrokken we om 20.30u. De bakboord motor schijnt ook weer normaal mee te kunnen draaien. Dus we kunnen ‘full speed’ naar Japan. Om 20.45u zijn we naar een optreden gegaan van Maxine Mazumder. Zij zong nummers van Dusty Springfield. Het was zo druk in de zaal:  “carmens”, dat we moesten staan. Alle optredens duren altijd 45 minuten, dus dat was wel vol te houden. Daarna zijn we naar de hut gegaan, om nog wat te lezen. De komende vijf dagen zijn we aan het varen. Dus tot die tijd geen internet. Wendy is morgen jarig. We zullen proberen een SMS te sturen.